“Mai-inlove ka talaga sa ganda niya, at hahanga sa talento niya.”
Hindi siya ‘yung tipong maingay sa crowd. Tahimik lang. Simple. Pero may dating. Isang sulyap lang, at para kang na-hypnotize. Yung mga mata niya, parang may sariling kwento—malalim, puno ng emosyon. At kapag ngumiti siya? Parang gumaan ang buong paligid. Parang biglang naging mas maganda ang mundo.
Pero ‘wag kang paloko sa ganda lang. Dahil ang tunay na magic niya, nagsisimula kapag nagsimula na siyang gumalaw.
Kapag sumasayaw siya, para siyang alon—graceful pero may lakas. Kapag kumakanta, ramdam mo ‘yung damdamin. Hindi lang basta tono—may kwento, may puso. At kapag umaarte siya, parang hindi mo na alam kung realidad pa ba o eksena sa pelikula. Ganun siya kagaling. Ganun siya ka-totoo.
Hindi siya nagmamagaling, pero halata mong pinaghirapan niya lahat. May passion. May dedication. At higit sa lahat—may respeto sa talento niya at sa mga taong nanonood.
Kaya hindi mo rin siya malilimutan. Hindi lang dahil maganda siya. Hindi lang dahil talented siya. Kundi dahil sa impact niya. Sa aura niyang hindi mo maipaliwanag. Sa presensyang parang laging may sinasabi kahit walang salitang binibitawan.
Mai-inlove ka talaga sa ganda niya—oo, totoo ‘yan. Pero mas hahanga ka sa talento niya. Sa bawat galaw, sa bawat salita, sa bawat performance—makikita mo ang sining. Mararamdaman mo ang puso.
At sa huli, masasabi mo na lang sa sarili mo:
“Iba siya.”
